Medusa is onderweg naar het Koude Noorden!

In 2019 mochten we mee met het arctisch centrum naar een van de noordelijkst gelegen eilanden ter wereld: Ytre Norskoya. Daar hebben we gewerkt aan een methode om de diepte van permafrost (de permanent bevroren ondergrond) in kaart te brengen. Deze zomer organiseert het team van Maarten Loonen opnieuw een NWO SEES expeditie en wij zijn er weer bij om onze methode verder te ontwikkelen.

We gaan deze keer met een 50-tal onderzoekers en nog eens 50 burgeronderzoekers naar Edgeøya, aan de zuidoost kant van de archipel Spitsbergen.

Op dit afgelegen eiland zal een groot aantal verschillende onderzoeken worden uitgevoerd op het gebied van klimaatopwarming. Dit gebied leent zich daar erg goed voor, omdat het veel sterker opwarmt dan de rest van de wereld, vanwege het albedo effect (de mate van weerkaatsing van zonlicht). Ook elders boven de poolcirkel worden er daardoor geregeld warmterecords gebroken. Bovendien is dit eiland al eerder onderzocht in 1977 en 2015, waardoor de data vergeleken kunnen worden met de gegevens van dit jaar.

Voor de regio heeft de opwarming nu al grote gevolgen: permafrost en gletsjers verdwijnen in zichtbaar tempo, en het leidt tot kusterosie, instabiele bodems en snel veranderende ecosystemen.

Maar we kunnen er ook veel van leren ten gunste van minder snel opwarmende gebieden, doordat het ons inzicht geeft in de processen die daar later ook kunnen spelen.Zo zal er onderzoek worden gedaan naar biodiversiteit en naar specifieke dier- planten- en schimmelsoorten, vroegere klimaatveranderingen, methaanemissies en nog veel meer.

Met ons eigen onderzoek gaan we bijdragen aan het vergroten van de kennis over het smelten van permafrost.

Permafrost is een belangrijke factor in klimaatopwarming: hoewel mens en natuur op korte termijn al gevolgen ondervinden door veranderende omstandigheden, draagt het smelten ervan bij aan een nog verdere opwarming. Want in grote delen van het arctisch gebied liggen immense hoeveelheden broeikasgassen opgeslagen in de bevroren bodem, die bij ontdooien vrijkomen in de atmosfeer.

Wij gaan eraan werken om dit dooiproces in beeld te brengen, door de diepteligging van permafrost te meten en een bodemkaart te maken van de verschillende bodemeigenschappen.

Zo willen we leren hoe het proces van ontdooien afhankelijk is van bodemfactoren.

In een ander stadium is het de bedoeling om een stationaire meting te doen die de hele jaarcyclus in beeld gaat brengen.

Deze opstelling wordt in Nederland al gebruikt door innovatieve boeren, bijvoorbeeld in Onstwedde, waar hij continu het vochtgehalte van landbouwpercelen meet en online doorgeeft.

We kijken ernaar uit om onze technieken nu te mogen inzetten in dit uitzonderlijke gebied en wachten vol spanning af tot ons veldteam over twee weken met nieuwe inzichten, data en verhalen thuis komt!